ΘΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙΣ; ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙΣ...

Οι παλαιοί χριστιανοί εκοινωνούσαν με δάκρυα, με μετάνοια, με κατάνυξιν, με φόβο Θεού. Τώρα, εμείς, οι σημερινοί Χριστιανοί, τι κάμνομεν; Ποία είναι η στάσις μας εμπρός εις το φρικτό αυτό μυστήριο; Εάν εξετάσωμεν τους Χριστιανούς της σήμερον, θα τους κατατάξωμεν εις τρεις κατηγορίας.
Πρώτη κατηγορία.
Είναι οι ακοινώνητοι. Οι δυστυχείς! Έχουν να κοινωνήσουν 5, 10, 15, 20 χρόνια. Μερικοί απ’ αυτούς έχουν να κοινωνήσουν από τότε που ήσαν μικρά παιδιά και η χριστιανή μητέρα τους, τούς οδηγούσεν εις την εκκλησίαν. Τι αμαρτία! Τι φρίκη!
Να έρχονται αι μεγάλαι εορταί και αυτοί να μένουν ασυγκίνητοι, ακοινώνητοι. Οι δυστυχείς! Ζουν χωρίς Χριστόν, χωρίς χαρά. Αυτοί δεν θα εορτάσουν Χριστούγεννα, έστω και εάν έχουν όλα του κόσμου τα αγαθά. Εφ’ όσον δεν έχουν τον Χριστόν, δεν έχουν την χαράν. Διότι γιορτάζει εκείνος μόνον που έχει τον Χριστόν εις την καρδίαν του.
Δευτέρα κατηγορία.
Είναι εκείνοι που κοινωνούν, αλλά, αλλοίμονον, κοινωνούν αναξίως. Τους βλέπετε; Όταν έλθουν τα Χριστούγεννα, τα Θεοφάνεια και το Πάσχα, τρέχουν εις την εκκλησίαν και κοινωνούν. Κοινωνούν χωρίς καμμίαν ψυχικήν προετοιμασίαν...
Μερικοί από αυτούς έχουν διαπράξει μεγάλα αμαρτήματα, έχουν βλασφημήσει και ψευδορκήσει, έχουν κλέψει και απατήσει, έχουν υβρίσει και ατιμάσει, και τι δεν έχουν! Και όμως κοινωνούν. Κοινωνούν αυτοί που θα έπρεπε να μείνουν 2-3 χρόνια μακράν της Θείας Κοινωνίας. Αλλά κοντά εις αυτούς κοινωνούν και άλλοι πολλοί και πολλές, που δεν έχουν κάνει βέβαια μεγάλα αμαρτήματα, αλλά πάντως είναι χρεώσται και ένοχοι ενώπιον του Θεού δια πλείστα όσα αμαρτήματα, που φαίνονται μεν μικρά, εάν τα ζυγίσωμεν με ανθρώπινες ζυγαριές, αλλά, εάν τα ζυγίσωμεν επάνω εις την πλάστιγγα του Ευαγγελίου, τότε θα δούμε ότι δεν είναι παρωνυχίδες αλλά είναι και αυτά αμαρτήματα, σοβαρά και μεγάλα που θα μας κλείσουν την πόρτα του Παραδείσου, εάν μείνουν έτσι μέσα εις την ψυχήν μας...
Άνθρωποι! Όσοι θέλετε να κοινωνήσετε, προσέξατε! Μη κοινωνήσητε, εάν πρωτύτερα δεν καθαρισθήτε από κάθε αμάρτημά σας. Μη ειπήτε ότι δεν έχετε αμαρτήματα! Όποιος θα πει αυτό, είναι ψεύτης. Διότι ένας υπήρξεν ο Άγιος, ο Χριστός. Η ψυχή όλων ημών των άλλων, είναι ακάθαρτος.
Μια τέτοια ψυχή πως θα πλησιάσει τα Άγια; Πρέπει πρωτύτερα να καθαρισθεί, να λουσθεί, να αρωματισθεί, να στολισθεί με την στολήν της χάριτος και να γίνει ωραία ως νύμφη Χριστού. Και που θα γίνει αυτός ο καθαρισμός και ο καλλωπισμός της ψυχής;
Μέσα εις το μυστήριον της Μετανοίας και εξομολογήσεως, απαντά η Εκκλησία μας.
Εκεί εις το μυστήριον αυτό ενώπιον του πνευματικού πατρός λύονται και καθαρίζονται αι ψυχαί.
Εκεί και σύ, αγαπητέ μου αναγνώστα, πρέπει να καθαρισθείς. Άλλως, σε παρακαλώ, ανεξομολόγητος μη ζυγώσεις την Θείαν Κοινωνίαν.
Διότι είναι φωτιά που καίει. Πρόσεχε!
Εάν κοινωνήσεις χωρίς εξομολόγησιν, περίμενε να πέσουν επάνω σου ως κεραυνοί αι τιμωρίαι του Θεού. Διότι πολλοί που κοινωνούν αναξίως, έπεσαν εις το κρεββάτι των άρρωστοι και απέθανον φρικτόν θάνατον, βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος.
Τρίτη κατηγορία.
Ώ, τους μακαρίζω! Είναι ευτυχείς, πανευτυχείς. Κανείς δεν ημπορεί να περιγράψει την χαράν των, χαράν εσωτερικήν, υπερφυσικήν, αγίαν. Είναι οι Χριστιανοί που ως ο Πέτρος και ο ληστής και η αιμορροούσα γυναίκα του Ευαγγελίου έκλαυσαν πικρά δια τα αμαρτήματά των, μετενόησαν ειλικρινώς, εξομολογήθησαν ενώπιον του πνευματικού, έλαβον την συγχώρησιν των αμαρτημάτων των και τώρα καθαροί, συμφιλιωμένοι με τον Θεόν και τον πλησίον των, με φόβον, με πίστιν και αγάπην κοινωνούν τα άχραντα μυστήρια.
Κοινωνούν όχι εις καταδίκην, όπως ο Ιούδας, αλλά κοινωνούν εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιωνίαν. Υπάρχουν άνθρωποι ευτυχέστεροι απ’ αυτούς;
Δεν τους ζηλεύετε, Χριστιανοί μου; Εμπρός, λοιπόν, ας τους μιμηθώμεν. Άς καθαρίσωμεν τας ψυχάς μας και ας κοινωνήσωμεν. Ο καλός μας Χριστός μας περιμένει όλους στο θεϊκό τραπέζι....
Χριστιανοί της πόλεως Κοζάνης, κανείς ας μη ζυγώσει την Θείαν Κοινωνίαν χωρίς να εξομολογηθεί! Μη πείτε: «Που θα βρούμεν πνευματικόν πατέρα;». Ευτυχώς εφέτος εις την πόλιν μας ευρίσκεται ο άριστος πνευματικός πατέρας, ο αρχιμανδρίτης Κων/τίνος Πλατής, ιεροκήρυξ Θεσ/νίκης.Ιδού ευκαιρία μοναδική!Είθε κανείς ακοινώνητος, αλλά και κανείς ανεξομολόγητος να μη μείνει κατά τας αγίας αυτάς ημέρας.Το ευχόμεθα και το ελπίζομεν.
( από παλαιότερη ομιλία στήν Κοζάνη, τού τότε μαχητικού Αρχιμανδρίτη καί μετέπειτα Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη )
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?cat=4

ΕΝΑ ΔΙΑΒΟΛΙΚΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ...

Ή πλέον συνηθισμένη τέχνη καί παγίδα πού χρησιμοποιεί ό διάβολος, ώστε νά αποτρέψει τόν άνθρωπο νά πάει γιά εξομολόγηση, είναι ή ντροπή !
Μέ έντεχνες σκέψεις, βάζει στόν άνθρωπο τήν αίσθηση τής ντροπής, ώστε νά σκέπτεται νά ξεστομίσει στόν πνευματικό καί κάποιες εξευτελιστικές αμαρτίες του...
Κρύβοντας όμως τίς αμαρτίες του ό εξομολογούμενος, προσθέτει ένα ακόμη βαρύτατο καί θανάσιμο αμάρτημα πάνω στά ήδη υπάρχοντα...
Γιατί όπως λένε οί παλαιοί Άγιοι Πατέρες τής Εκκλησίας μας, άν από τίς 100 αμαρτίες εξομολογηθούμε τίς 99 καί κρύψουμε μία, τότε καί οί 99 πού εξομολογηθήκαμε, παραμένουν ασυγχώρητες!
Ούτε δάκρυα, ούτε νηστείες, ούτε αγρυπνίες, μετάνοιες, κομποσχοίνια, ελεημοσύνες, αρετές, καί άλλες αγαθοεργίες, είναι ικανές νά σβήσουν έστω καί μία αποκρυπτόμενη στήν εξομολόγηση αμαρτία.
Στό σημείο αυτό θά παραθέσουμε τά λόγια ενός σεβάσμιου Αρχιερέως, παρμένα από μία πραγματική ιστορία...
( Λόγω τού απορρήτου τής εξομολογήσεως δέν ειπώθηκαν ονόματα)
Διηγείται ό ίδιος...
" Ένα απόγευμα, πρίν από μερικά χρόνια, μέ ειδοποίησαν τηλεφωνικώς νά πάω επειγόντως σέ ένα γυναικείο Μοναστήρι, έξω από τήν Αθήνα. Τό μοναστήρι αυτό, τό είχα επισκεφθεί καί παλαιότερα, καί ήταν γνωστό γιά τήν τάξη, τήν σοβαρότητα, καί τήν φιλανθρωπία του.
Όταν μέ τήν βοήθεια τής Παναγίας μας έφθασα εκεί, ή σεβαστή Γερόντισσα καί ηγουμένη τής μονής μέ υποδέχθηκε μέ μεγάλη χαρά αλλά καί ανησυχία. Αφού προσκύνησα στόν ναό, μέ πήρε ιδιαιτέρως καί μού είπε κλαίγοντας.
--Σεβασμιώτατε, γνωρίζετε, ότι βρίσκομαι στόν χώρο αυτό, από μικρής σχεδόν ηλικίας, γιά 50 περίπου χρόνια.
--Τό γνωρίζω Γερόντισσα, τής είπα.
--Μού συνέβη κάτι συγκλονιστικό, συνέχισε, θά ήμουν πεθαμένη τώρα αλλά μέ λυπήθηκε ή Παναγία καί μέ γύρισε πίσω!
--Τί λέτε Γερόντισσα...Πώς έγινε αυτό;
Ή αγωνία μου είχε πιά κορυφωθεί.
--Γιά πολλές μέρες οί αδελφές, μέ περίμεναν νά ξεψυχίσω... Οί γιατροί μού έδιναν ώρες ζωής, γιατί βρισκόμουν πιά σέ βαρύ κώμα...
Παραδόξως όμως, ούτε πέθαινα αλλά ούτε καί καλυτέρευα.
Καί ξαφνικά, στόν μήνα επάνω, γίνομαι τελείως καλά καί σηκώνουμε όρθια πρός γενική κατάπληξη όλων εδώ, καί ιδιαιτέρως δική μου...Πόσο πικράθηκα όμως γι΄ αυτή τήν "επιστροφή " μου...
--Πικραθήκατε αντί νά χαρείτε;
--Ναί Σεβασμιώτατε, καί ακούστε τό "γιατί" . Κατέβηκα λοιπόν μετά τήν "ανάστασή " μου, λυπημένη στήν Εκκλησία, καί κλαίγοντας γονατιστή έλεγα στήν Θεοτόκο...
-- Γιατί Παναγία μου τό έκανες αυτό; Γιατί δέν μέ πήρες κοντά σου; Μόνο βάρος μπορώ νά προσφέρω πιά στήν αδελφότητα, σ΄ αυτή τήν ηλικία πού είμαι;
Αλλά, καθώς τά έλεγα αυτά, είδα μιά λάμψη νά ξεπετάγεται μέσα από τήν εικόνα τής Παναγίας...νά ζωντανεύει σάν πρόσωπο...καί νά βγαίνει μπροστά μου, έξω από τό εικόνισμα...
Ταράχτηκα ολόκληρη, λίγο καί θά πέθαινα!
Μού μίλησε ήρεμα, μέ αγάπη...
-- Γιατί κόρη μου, γιατί παιδί μου παραπονείσαι καί απορείς πού σέ γύρισα πίσω; Εγώ παρακάλεσα τόν Υιόν μου νά σέ επιστρέψει στήν ζωή, νά σού χαρίσει ακόμη κάποιο διάστημα...
Είσαι γιά χρόνια στόν ιερό αυτό χώρο καί μέ έχεις υπηρετήσει σωστά, αλλά ένα αμάρτημα πού έχεις επάνω σου, από τά νεανικά σου χρόνια καί παραμένει ακόμη ανεξομολόγητο, θά σέ οδηγούσε στήν αιώνια Κόλαση!
Γι΄ αυτό σέ γύρισα πίσω, γιά νά μή χάσεις τούς κόπους σου καί γιά νά σώσεις τήν ψυχή σου... Νά καλέσεις αύριο κι΄ όλας τόν τάδε Αρχιερέα, καί νά εξομολογηθείς τό αμάρτημά σου πού τόχεις βάρος, τόσα χρόνια, στήν ψυχή σου...
--Τί λέτε Γερόντισσα; Αυτό είναι φοβερό!...
--Μάλιστα, Σεβασμιώτατε. Άς είναι δοξασμένο τό Όνομά Της!...Μόλις μού είπε αυτά, τήν έχασα από μπροστά μου. Τότε, μέ τήν Χάρι Της, θυμήθηκα μία αμαρτία τών νεανικών μου χρόνων, τήν οποία πάντοτε ήθελα νά τήν εξομολογηθώ, αλλά πάντοτε από ντροπή δέν τήν έλεγα.
Τελικά, ανάμεσα στίς αρρώστιες τής ηλικίας μου, από ζάχαρο, ουρία, αρτηριοσκλήρωση, καί ένα ελαφρό εγκεφαλικό, ξέχασα καί τήν αμαρτία, όπως παθαίνουν οί περισσότεροι σήμερα...
Ή αμαρτία όμως έμενε πάνω μου, καί ασφαλώς θά μέ κόλαζε!...
Έν τώ μεταξύ, διηγείται ό Αρχιερέας, έβαλα τό Ωμοφόριο καί τό Επιτραχήλιο μπαίνοντας στό κυρίως στάδιο τού μυστηρίου τής Εξομολογήσεως, περιμένοντας νά αναφερθεί στήν αμαρτία της, γιά νά διαβασθεί καί ή ευχή τής συγχωρήσεως.
Ξαφνικά ή Γερόντισσα, έβγαλε μία σπαρακτική φωνή απογνώσεως, σάν "κάποιος" νά μή τήν άφηνε νά εξομολογηθεί...
--Τί πάθατε, Γερόντισσα; Τί έχετε;...
--Άχ, παιδί μου...νά ήξερες...Δυσκολεύομαι νά πώ αυτή τήν αμαρτία μου. Βοήθησέ με! Κάντε προσευχή, σάς παρακαλώ!...
Πραγματικά τήν συμπόνεσα, τήν λυπήθηκα, έκλαψα γι΄ αυτήν , έλεγε ό Αρχιερέας αργότερα, διατηρώντας πάντοτε τήν ανωνυμία τής Γερόντισσας όπως καί οί κανόνες τής Εκκλησίας παραγγέλνουν.
Τήν είχε κυριεύσει τό δαιμόνιο τής ντροπής, έλεγε, μία ειδική τάξη πονηρών πνευμάτων, πού βάζει ντροπή στόν άνθρωπο προσπαθώντας νά τόν κολάσει...
Μέ προσευχή όμως καί θάρρος από τόν εξομολογούμενο, φεύγει !
Τελικά όμως εξομολογήθηκε!
Είναι αδύνατον νά σάς περιγράψω, κατέληξε ό Σεβασμιώτατος, τήν χαρά πού είχε ή ψυχή αυτή, σάν εξομολογήθηκε.
Μέσα σέ 3 μόλις λεπτά, είχε πετάξει από πάνω της ένα ψυχικό δαιμονικό βάρος, μία δουλεία πού τήν κρατούσε, γιά 65 περίπου χρόνια...
Έζησε, γιά λίγο καιρό ακόμη, καί μετά έμαθα πώς πέθανε.
Τήν είχε γλιτώσει ή Παναγία μας, τήν τελευταία μόλις στιγμή!...

Γιατί δέν εξομολογείσαι ;

Δεν γνωρίζουμε, εσύ πού διαβάζεις αυτή την σελίδα, ποιος είσαι, ποια ηλικία, μόρφωση ή θέση κατέχεις στην σημερινή κοινωνία.
Ένα μόνο, εκ των πραγμάτων του κόσμου τούτου γνωρίζουμε, ότι όποιος, ή όποια κι΄αν είσαι, έχεις συμφέρον να συμφιλιωθείς με τον Θεό και τον Νόμο του..
Πιθανόν να μη το θεωρείς απαραίτητο. Πιθανόν να μη το καταλαβαίνεις.
Ουδείς ψόγος! Έχεις όμως ανάγκη αυτής της προσεγγίσεως…
Εχεις δηλαδή ανάγκη εξομολογήσεως!
Μη πείς, «εγώ, δεν ξέρω απ΄αυτά, εγώ δεν έχω τίποτα. Δεν σκότωσα. Δεν έκλεψα. Δεν ασώτευσα. Δεν γκρέμισα εκκλησίες. Δεν έχω επομένως εγώ, ανάγκη εξομολογήσεως!
Κι΄όμως έχεις! Και πολλή μάλιστα. Κι΄ αυτό, γιατί είναι αδύνατο, απολύτως αδύνατο, να μη έχεις πιαστεί σε λίγα ή πολλά αμαρτήματα - παραβάσεις τού Νόμου του Θεού).
«Ούκ έστιν άνθρωπος, ός ζήσεται και ουκ αμαρτήσει...»
«Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν ουκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν» γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.
Και ο απόστολος Ιάκωβος σημειώνει, «πολλά γάρ πταίομεν άπαντες».
Θα ήταν υπερβολή λοιπόν, να ισχυριζόμαστε εμείς, ότι είμαστε αναμάρτητοι, και αγιώτεροι των Αποστόλων. Γιατί, και ένα μόνο αμάρτημα απέναντι του Θεού αν διαπράξαμε, πολύ είναι...
Κι΄αυτό, γιατί κάθε αμαρτία είναι «ανομία», παράβαση δηλαδή, αιώνιων Νόμων του Δημιουργού, πού άγγελοι και Αρχάγγελοι τρέμουν στο πέρασμά του… Κι ΄όπως το μάτι δεν ανέχεται μια σκόνη επάνω του, έτσι και ο Θεός δεν ανέχεται την παραμικρή ασέβεια στους Νόμους του…
Γιατί ο Θεός δεν είναι άνθρωπος!
Γνωρίζουμε ακόμη, ότι η παράβαση των φυσικών νόμων τιμωρείται. Έπεσες σε βάραθρο, σκοτώνεσαι. Σταμάτησε η καρδιά σου, πέθανες. Βάζεις το χέρι σου στην φωτιά, καίγεσαι. Πιάνεις τον ηλεκτρισμό, σκοτώνεσαι!
Έτσι και η παράβαση των ηθικών Νόμων του Ευαγγελίου κολάζεται, απαραιτήτως και απαρεγκλήτως.
Αλλοίμονο αν οι ασεβείς, οι κλέφτες και οι δολοφόνοι, οι πόρνοι καί οι μοιχοί, οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες, οι παραφύσει ασελγείς και οι βλάσφημοι, οι άσπλαχνοι και οι φιλάργυροι, αλλοίμονο αν και στην άλλη ζωή είχαν την ίδια μεταχείριση με τους δίκαιους.
Τούς δίκαιους, πού έφαγαν τήν ζωή καί τά νιάτα τους, για να τηρήσουν τόν Νόμο τού Θεού και τό Ευαγγέλιό του.
Αυτό, η θεία Δικαιοσύνη δεν το ανέχεται.
Λένε πολλοί, ότι έχουμε λίγες αμαρτίες και ότι οι πολλές είναι οι επικίνδυνες. Όμως, ένα καράβι φορτωμένο χαλίκια, και ένα άλλο φορτωμένο ογκόλιθους, έχουν το ίδιο βάρος και τον ίδιο κίνδυνο…
Ο Χριστός ώρισε το μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως, δίδοντάς το, αρχικά στους Αποστόλους μέ τό,
« Λάβετε Πνεύμα Άγιον, άν τινών αφίετε τάς αμαρτίας αφίενται αυτοίς άν τινών κρατήτε κεκράτηνται ( Ιωάν.κ΄22-23 ).
Και αυτοί, διά των διαδοχικών χειροτονιών μεταβίβασαν την ιερωσύνη μέχρι τους σημερινούς κληρικούς.
Μη πούμε ακόμη ότι οι παπάδες είναι αμαρτωλοί.
Αλλοίμονο αν έβαζε ο Θεός αγγέλους να εξομολογούν τον κόσμο!
Θα μας είχαν αποκεφαλίσει όλους, μη ανεχόμενοι σαν άϋλοι και δίκαιοι, την παραμικρή αμαρτία. Αλλωστε, όπως ψάχνουμε ρωτώντας για τον καλύτερο γιατρό, άς ψάξουμε και για τον καλύτερο ιερέα. Κι΄ ούτε όλοι οι γιατροί είναι για πέταμα, επειδή κάποιοι από την τάξη τους βρεθήκανε σκάρτοι...
Μη γενικεύουμε για να μη αδικούμε.
Ας πάμε στους καλύτερους, αν και τά μυστήρια και τά χαρίσματα του Θεού, δεν εξαρτήθηκαν ποτέ απ΄ τήν ανθρώπινη ή μή, αξιωσύνη. Οι μέρες εορτών πού πάντα έρχονται, άς γίνονται καί μιά αφορμή, για μια εσωτερική αλλαγή, για κάποιες πιο χαρούμενες μέρες…
Παραθέτουμε πιο κάτω, μερικές κατευθύνσεις εξομολογήσεως.
ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ

Πιστεύεις στον Θεό, στην Αγία Τριάδα, στην Θεότητα του Χριστού και τού Αγίου Πνεύματος;
Τιμάς την Θεοτόκο Παναγία μας, τους Αγίους, τους Αγγέλους;
Πηγαίνεις τακτικά στην Εκκλησία, Κυριακές και μεγάλες εορτές, ή αδιαφορείς, παρασύροντας και τους άλλους γύρω σου, με την αδιαφορία σου;
Εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον Χριστό και στην θεία Πρόνοια πάντοτε, καί μάλιστα στις θλίψεις και στις στενοχώριες σου περισσότερο;
Μήπως πηγαίνεις στα μέντιουμ, στους μάγους, καφετζούδες, και χαρτορίχτρες;
Συμμετέχεις τακτικά στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, ή πάς μιά φορά τον χρόνο «για το καλό του χρόνου», και για «χρυσό δοντάκι…» πού λένε μερικοί;
Πηγαίνεις σωστά ντυμένος στην Εκκλησία, και ειδικά οι γυναίκες περισσότερο, ή θεωρείς τον ιερό αυτό χώρο σαν χώρο επιδείξεως, ή σαν τήν πλάζ, πού πάς και κάνεις το μπάνιο σου το καλοκαίρι;
Πιστεύεις στην τύχη, ή στην Πρόνοια του επιβλέποντος Θεού, επί όλων των ανθρώπων;
Προσεύχεσαι πρωϊ και βράδυ, καθώς επίσης και στο φαγητό σου, ή ντρέπεσαι μπροστά στους άλλους να κάνεις την προσευχή σου;
Μελετάς τακτικά την Αγία Γραφή και άλλα θρησκευτικά βιβλία, ή αδιαφορείς θεωρώντας τα, «χαμένο χρόνο», διαβάζοντας μόνο εφημερίδες και περιοδικά;
Μήπως λές ψέμματα, ορκίζεσαι, ή συμμετείχες σε ψευδορκία, θέματα πού είναι βαριές αμαρτίες απέναντι τού Θεού καί τού Νόμου Του;
Μήπως βλαστημάς ή ανέχεσαι να βλαστημούν δίπλα σου, τον Χριστό, την Παναγία, τά «καντήλια» και τους Αγίους, χωρίς να διαμαρτύρεσαι;

ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ...

Μήπως συκοφάντησες, κατηγόρησες, ειρωνεύεσαι, κατακρίνεις, διαβολοστέλνεις, ή μουτζώνεις τούς συνανθρώπους σου;
Σέβεσαι, ανέχεσαι, φροντίζεις τους γονείς σου, ή τους έχεις εγκαταλείψει στην τύχη τους;
Μήπως παρέσυρες τους γονείς σου σε περιουσιακά θέματα, αδικώντας έτσι τους αδελφούς σου;
Μήπως συμμετείχες σε φόνο, σε έκτρωση, ή σε ηθική αυτουργία φόνου;
Μήπως πλαστογράφησες, έκλεψες, ή δανείσθηκες χρήματα ή πράγματα, χωρίς να τά επιστρέψεις;
Μήπως ανακατεύεσαι σε ξένες υποθέσεις, γίνεσαι πρόξενος φιλονικίας τών άλλων, ή κουτσομπολεύεις τους συνανθρώπους σου;
Μήπως έχεις εγωισμό και υπερηφάνεια θεωρώντας σκουπίδια τους άλλους, δεχόμενος ευχαρίστως τους επαίνους, αλλά θιγόμενος όταν σού κάνουν την πιο μικρή παρατήρηση;
Βοηθάς ασθενείς και φτωχούς ανθρώπους, ή τά αφήνεις όλα «στούς συλλόγους» και «στόν παπά της ενορίας σου...»;
Μήπως, κολάσιμα σαρκικά αμαρτήματα, σε είχαν, ή έχουν δεσμεύσει…
Αν θέλεις να σωθείς, κάνε το πρώτο βήμα, εξομολογήσου τα με συντριβή και θα ιδείς την δύναμη του Θεού και την διάλυσή τους…
Μήπως καπνίζεις, πίνεις, ή παίρνεις ναρκωτικά, συντομεύοντας έτσι την ζωή σου;
Μήπως σκέφθηκες ποτέ να αυτοκτονήσεις; Ο χρόνος της ζωής μας, ανήκει μόνο στον Θεό, και αυτός θα έχει τον τελευταίο λόγο…

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΑΣ ΞΕΡΟΥΜΕ...

Θέλοντας να συνοψίσουμε τά όσα πιο πάνω αναφέραμε, θά παραθέσουμε συνοπτικά τον πιο κάτω κατάλογο παραβάσεων, απλών αλλά και θανάσιμων, σύμφωνα με τους Ιερούς κανόνες των 7 Οικουμενικών Συνόδων , πού με τό Αγιο Πνεύμα συνήλθαν, έκριναν, αποφάσισαν και διά θαυμάτων επικύρωσαν…
Απλές - συγγνωστές αμαρτίες

Κατάκριση
Καταλαλιά
Πονηρία (έργων και οφθαλμών)
Ψεύδος
Εγωισμός
Υπερηφάνεια και σκέψεις υπερηφανείας
Πολυλογία
Νεύρα, θυμός, οργή
Περιέργεια
Υποκρισία
Γαστριμαργία
Πολυφαγία
Ασπλαχνία
Θανάσιμες - Κολάσιμες αμαρτίες

Φόνος - έκτρωση
Πορνεία – προγαμιαίες σχέσεις
Μοιχεία
Αυνανισμός
Ομοφυλοφιλία
Λεσβιασμός
Ασέλγεια και παρά φύσει (και συζύγων)
Μαγεία ( λευκή και μαύρη)
Όρκος – ψευδορκία
Ειδωλολατρεία
Βλασφημία
Αισχρολογία
Οφθαλμοπορνεία( έντυπα – τσόντες)
Κλοπή
Κατάρα
Ασπλαχνία

ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΟΤΙ...

Όλες οι περιπτώσεις πού αναφέραμε πιο πάνω, βασίζονται στην Αγία Γραφή, και σε αρχαίους κανόνες της Εκκλησίας χιλιάδων ετών, χωρίς αλλαγές νεωτεριστών υπό το πρόσχημα της « οικονομίας…».
Νά θυμόμαστε πάντα ότι,
Στό προσωπικό τού Ναού της Αγίας Σοφίας, επί Ιουστινιανού (535 μ.Χ.) και Ηρακλείου, υπηρετούσαν στον Ναό 60 ως 80 ιερείς και 150 διάκονοι, αριθμός τεράστιος για τά σημερινά, δικά μας μέτρα.
Γνωρίζετε όμως γιατί;
Γιατί κάθε Κυριακή, κοινωνούσαν 30.000 άτομα! Σήμερα, εμείς, τι κάνουμε;
Έμπειροι πνευματικοί, γνωρίζοντας καλά τις «μεθοδείες του διαβόλου» , πού φέρνει χίλια εμπόδια στον άνθρωπο μέχρι την ώρα της εξομολογήσεως, δίνουν επιπρόσθετες συμβουλές;
Γράψτε τις αμαρτίες σας, αρχίζοντας από την παιδική ηλικία, για να μη τις ξεχάσετε στην εξομολόγηση…
Ότι έχουμε διαπράξει και παραμείνει ανεξομολόγητο, θα μας δυσκολέψει στην ώρα του θανάτου και της Κρίσεως…
Όταν εξομολογούμεθα να μη λέμε τά αμαρτήματα των άλλων (μού έκανε η νύφη μου και η πεθερά μου…) αλλά τό τί κάναμε εμείς, με συντριβή και μέ μετάνοια, χωρίς προφάσεις καί δικαιολογίες. Φταίξαμε, άς τό ομολογήσουμε!
Πολλοί περιμένουν από τον πνευματικό να κάνει κήρυγμα επί όλων των θεμάτων. Η εξομολόγηση είναι μυστήριο αφέσεως των αμαρτιών και όχι διδασκαλία. Ας μας αρκούν λίγα λόγια συμβουλών και άς μη περιμένουμε ολόκληρο κήρυγμα.
Μυστήριο, χωρίς κατάθεση αμαρτιών δεν πιάνει! Ποτέ νά μή ζητούμε «μία ευχή» χωρίς εξομολόγηση.
Να μη ντρεπόμαστε όταν εξομολογούμεθα.
Ο ιερέας δεν είναι ανακριτής και μη περιμένουμε να μας ρωτήση για τις αμαρτίες μας ή να κρύψουμε κάποιες, καί νά τού ξεφύγουμε, γιατί «αυτός δεν μάς ρώτησε».
Μη κάνουμε χειρότερη την θέση μας με πονηρίες, απέναντι του μεγάλου Θεού πού μας ακούει, και γνωρίζει τά πάντα για το άτομό μας!
Η εξομολόγηση στις Εικόνες, στο Ευαγγέλιο, ή στον ουρανό μέ τ΄ άστρα (!), είναι κοροϊδία, πού μας βάζει ο πονηρός για να μη ταπεινωθούμε στον ιερέα καί πούμε μέ ειλικρίνεια τις αμαρτίες μας, και έτσι στά σίγουρα νά μάς κολάσει...
Ο Χριστός έβαλε ιερείς να δίνουν άφεση αμαρτιών, δεν έβαλε Εικόνες!
Μήπως μιλάνε οι Εικόνες και δίνουν συγχώρηση για τά αμαρτήματα πού ακούσανε;
Νά μή κοινωνούμε ανεξομολόγητοι, γιατί βάζουμε φωτιά μέσα μας.
Ετσι κοινώνησε και ο Ιούδας και «ευθύς εισήλθε ο σατανάς μέσα του…» σημειώνεται στο Ευαγγέλιο (Ιωάν.ιγ΄27).
Ο απόστολος Παύλος αναφέρει ακόμη την περίπτωση αυτή, σαν μιά αιτία σοβαρών ασθενειών και αιφνιδίων θανάτων…(πιθανόν, σημερινοί καρκίνοι και τροχαία, πού βλέπουμε...)

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Ταπεινός καί συκοφαντημένος όσο ελάχιστοι στήν εποχή μας...
Ο Ναός τού Αγίου Νεκταρίου στήν Αίγινα, είναι μία από τίς μεγαλύτερες Εκκλησίες τών Βαλκανίων...

Ό π. Νεκτάριος Βιτάλης, γνωστότατος στό Λαύριο γιά τήν δράση του καί γιά τήν συμπαράστασή του στόν φτωχό καί ξεγραμμένο κόσμο τής υποβαθμισμένης αυτής περιοχής, διηγείται τό παρακάτω περιστατικό όπως τού συνέβη, όταν ετοιμοθάνατος από καρκίνο, περίμενε απλώς τήν ώρα τού θανάτου του...
Τά όσα ειπωθούν παρακάτω έχουν παρουσιαστεί επανειλημμένως από τά δίκτυα Ενημέρωσης, καί είναι καταχωρημένα καί στό βιβλίο " ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ " -- Αθήνα 1997, τού γνωστού συγγραφέα κ. Μανώλη Μελινού.
Διηγείται ό π. Νεκτάριος Βιτάλης,
-- " Είχα προσβληθεί από σοβαρή μορφή καρκίνου. Τό στήθος μου ήταν μιά πληγή ανοικτή πού έτρεχε αδιάκοπα αίμα καί πύον. Από τούς πόνους έσκιζα τίς φανέλες μου. Κατάσταση τραγική, πήγαινα κατ΄ ευθείαν στόν θάνατο. Νά φαντασθείτε, είχα ετοιμάσει ακόμη καί τά σάβανά μου...
Στίς 26 Μαρτίου 1980 τό πρωϊ, συζητώντας στό γραφείο μου στό υπόγειο τού Ναού, μαζί μέ τήν νεωκόρο Σοφία Μπούρδου καί τήν αγιογράφο Ελένη Κιτράκη άνοιξε ξαφνικά ή πόρτα καί μπήκε ένα άγνωστό μου γεροντάκι. Είχε τά γένια του κατάλευκα, κοντός καί μέ ελαφριά φαλάκρα. Ίδιος ακριβώς όπως ό Άγιος Νεκτάριος στίς φωτογραφίες πού βλέπουμε. Πήρε τρία κεριά χωρίς νά ρίξει χρήματα κι΄ άναψε μόνο τά δύο. Προσκύνησε όλες τίς εικόνες τού τέμπλου, προσπερνώντας τήν εικόνα τού Αγίου Νεκταρίου χωρίς νά τήν προσκυνήσει. Εμένα δέν μ΄ έβλεπε στό σημείο πού βρισκόμουνα. Είχα φοβερούς πόνους όταν τράβηξα τήν κουρτίνα τού γραφείου καί προχώρησα πρός τό μέρος του. Μπροστά στήν Ωραία Πύλη σταύρωσε τίς παλάμες του καί χωρίς νά κοιτάξει πουθενά, ρώτησε,
--Ό γέροντας είν΄ εδώ;
Ή νεωκόρος ξέροντας τήν αρρώστια μου θέλησε νά μέ " προστατεύσει "...
--Όχι, όχι...είναι μέ γρίπη στό σπίτι του...
--Δέν πειράζει. Εύχεσθε, καί καλή Ανάσταση, είπε εκείνος καί έφυγε.
Ήρθε ή νεωκόρος τρέχοντας καί μού λέει,
--πάτερ Νεκτάριε, ό γέροντας πού μόλις έφυγε έμοιαζε ίδιος μέ τόν Άγιο Νεκτάριο! Τά μάτια του πετούσαν φλόγες. Μού φαίνεται ότι ήταν ό Άγιος Νεκτάριος κι΄ ήλθε νά σάς βοηθήσει...
Τήν ευχαρίστησα νομίζοντας ότι μού έλεγε αυτά γιά νά μέ παρηγορήσει. Όμως κατά βάθος "κάτι" δέν πήγαινε καλά. Τήν έστειλα μαζί μέ τήν αγιογράφο νά βρούνε γρήγορα τόν άγνωστο καί νά τόν φέρουν πίσω. Μπήκα στό Ιερό καί προσκυνώντας τόν Εσταυρωμένο κλαίγοντας, γιά μιά ακόμη φορά παρακαλούσα τόν Χριστό νά μέ θεραπεύσει. Τά βήματά τους μέ διέκοψαν,
--πάτερ, ό Γέροντας ήρθε !
Πλησίασα νά τού φιλήσω τό χέρι, αλλά μέ ταπείνωση δέν μ΄ άφησε. Έσκυψε καί φίλησε αυτός τό δικό μου ! Τόν ρώτησα,
--Πώς λέγεσθε γέροντα;
--Αναστάσιος παιδί μου, είπε, λέγοντας τό βαπτιστικό όνομα πού είχε πρίν γίνει μοναχός...
Τού υπέδειξα νά προσκυνήσει τά άγια λείψανα. Έβγαλε ένα ζευγάρι συρμάτινα γυαλάκια, μ΄ ένα μόνο μπρατσάκι. Μόλις τά είδαμε, όλοι α ν α τ ρ ι χ ι ά σ α μ ε !
Ήταν τά ίδια γυαλιά τού Αγίου Νεκταρίου πού είχαμε στήν προθήκη μέ τά άγια λείψανα. Μού τά είχε δωρήση ή παλιά γερόντισσα τού μοναστηριού του, στήν Αίγινα, μοναχή Νεκταρία.
--Ή πίστη είναι τό πάν, είπε ό άγνωστος, καθώς φορούσε τά γυαλιά του.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΖΟΥΝ ΑΙΩΝΙΑ...
πατήρ Νεκτάριος Βιτάλης. Είδε τόν Άγιο Νεκτάριο ερχόμενο από τόν άλλο κόσμο, καί συνομίλησε μαζί του...
Άρχισε νά ασπάζεται μέ ευλάβεια όλα τά άγια λείψανα καθώς τόν ξεναγούσε ή νεωκόρος. Στά λείψανα τού Αγίου Νεκταρίου α δ ι α φ ό ρ η σ ε , προσπερνώντας τα...
--Γέροντα, μέ συγχωρείτε τού είπα. Κι΄ ό Άγιος Νεκτάριος θαυματουργός είναι. Γιατί δέν τόν ασπάζεστε ;
Γύρισε καί μέ κοίταξε χαμογελώντας. Τόν ρώτησα,
--Πού μένετε Γέροντα ;
Μού έδειξε τό ταβάνι, εκεί πού κτίζαμε τήν καινούργια εκκλησία, λέγοντας,
--Τό σπίτι μου δέν είναι ακόμη έτοιμο καί στενοχωρούμαι. Ή θέση μου δέν μού τό επιτρέπει νά μένω εδώ κι΄ εκεί...
--Γέροντα, τού εξομολογήθηκα, σάς είπαν ψέμματα ότι έχω γρίπη. Έχω κ α ρ κ ί ν ο ! Θέλω όμως νά γίνω καλά, νά φτιάξω τήν Αγία Τράπεζα, νά τελειώσω τήν Εκκλησία πρώτα, καί μετά άς πεθάνω...
--Μή στενοχωρείσαι, μού είπε. Εγώ τώρα αναχωρώ. Πηγαίνω στήν Πάρο νά προσκυνήσω τόν Άγιο Αρσένιο καί νά επισκεφτώ καί τόν παπά-Φιλόθεο, πρόσθεσε, ξεκινώντας νά φύγει. Προσπέρασε τήν μεγάλη εικόνα του χωρίς νά δώσει σημασία...
Τόν σταμάτησα καί ακούμπησα τά χέρια μου στό πρόσωπό του.
--Γεροντάκο μου, γεροντάκο μου, τού είπα, τό προσωπάκι σου μοιάζει ίδιο μέ τού αγίου Νεκταρίου πού τιμάει αυτή εδώ ή Εκκλησία μας...
Τότε, κύλησαν δ ά κ ρ υ α από τά μάτια του...Μέ σταύρωσε, καί μέ αγκάλιασε μέ τά χέρια του.. Παίρνοντας θάρρος κι΄ εγώ άνοιξα τά χέρια μου νά τόν αγκαλιάσω. Μόλις τά άπλωσα όμως, κι΄ ενώ τόν έβλεπα μπροστά μου, τά χέρια μου έκλεισαν στό κ ε ν ό !...
Ανατρίχιασα καί σταυροκοπήθηκα. Τού λέω πάλι,
--Γέροντά μου, σέ παρακαλώ, θέλω νά ζήσω, νά κάνω τήν πρώτη μου λειτουργία. Βοήθησέ με νά ζήσω...
Έφυγε από κοντά μου καί αφού στάθηκε πέρα, στήν εικόνα του μπροστά, μού είπε,
--Ώ, παιδί μου Νεκτάριε, μή στενοχωριέσαι. Δοκιμασία περαστική είναι, καί θά γίνεις καλά! Θά γίνει τό θαύμα πού ζητάς καί θ΄ ακουστεί σέ όλο τόν κόσμο. Μή φοβάσαι...
Αμέσως χ ά θ η κ ε α π ό μ π ρ ο σ τ ά μ α ς μέσα από τήν κ λ ε ι σ τ ή π ό ρ τ α...
Έτρεξαν οί γυναίκες νά τόν προφθάσουν. Τόν πρόλαβαν στήν στάση τού λεωφορείου. Μπήκε μέσα καί από εκεί ε ξ α φ α ν ί σ θ η κ ε , πρίν ξεκινήσει τό λεωφορείο !...
Αυτά αναφέρει ό π. Νεκτάριος Βιτάλης, ένα σεβαστό καί κατά πάντα αξιόπιστο πρόσωπο, παρουσία μαρτύρων, πού τελικά έγινε καλά, διαψεύδοντας γιατρούς, ακτινογραφίες, καί προβλέψεις θανάτου. Γιατί επάνω όλων βρίσκεται ό Χριστός, ό ζωντανός Θεός μας καί οί μεσίτες Άγιοί του, σύν τήν Παναγία Μητέρα του !
Γιατί " όπου Θεός βούλεται, νικάται φύσεως τάξη..."

ΘΑΥΜΑ ΑΓΓΕΛΟΥ.

Τό παρακάτω περιστατικό στό οποίο θά αναφερθούμε, συνέβει στόν π. Δανιήλ Σάπικα, κάτοικο Αθηνών, Αρχιμανδρίτη καί γιατρό. Τό 1976 αποφοίτησε από τήν Θεολογική Σχολή Αθηνών, καί τό 1978 χειροτονήθηκε κληρικός. Τό 1992 αποφοίτησε από τήν Ιατρική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών, καί τό 1992 εκλέγεται ενεργό μέλος τής Ακαδημίας Επιστημών Νέας Υόρκης. Μάλιστα είναι καί ό πρώτος Ορθόδοξος κληρικός μέλος τής Ακαδημίας Επιστημών.Στίς 19.2.01 σέ πανηγυρική εκδήλωση ενώπιον τού Αρχιεπισκόπου Αθηνών, εκπροσώπου τού Προέδρου τής Ελληνικής Δημοκρατίας καί μελών τής Κυβέρνησης, τού απονεμήθηκε πλατινένιος κόττινος γιά τίς υπηρεσίες του στόν Οικουμενικό Ελληνισμό.Διηγείται ό ίδιος..."Στίς 22 Απριλίου 1994 εισήχθηκα στό Ευγενίδειο Θεραπευτήριο μέ 4,5 κιλά εμπύημα δεξιού ημιθωρακίου, μέ συμπτώματα απολύτου άπνοιας, αδυναμία βάδισης, 41,5 πυρετό, ενώ υπέστην καί διαβητικό σόκ αγνώστου αιτιολογίας...Μέσα από ένα σύνεφο έβλεπα καί άκουγα τά συμβαίνοντα μέσα στό χειρουργείο, καί τό βάσανο τό μεγάλο ήταν, ότι, σάν γιατρός γνώριζα πολύ καλά τήν κρίσιμη κατάστασή μου...Γνώριζα, ότι τό ποσοστό κατάληξης ( θανάτου μου ) ήταν γύρω στό 95%. Καί δέν είχα άδικο. Μάλιστα ήμουν καί επιεικής στήν κρίση μου, γιατί ή ιατρική ομάδα πού αποτελείτο από τόν Ιωάννη Μπελένη διευθυντή τού Ευαγγελισμού, τόν καθηγητή Χρυσόστομο Μελισσινό διευθυντή πνευμονολογικής κλινικής στό Νοσοκομείο Υγεία, καί μέ τήν Ειρήνη Μπατάλη αναισθησιολόγο νά φοβάται νά μού δώσει νάρκωση γιά τόν κίνδυνο ανακοπής τής καρδιάς λόγω βάρους μου, συζητούσαν δυνατά γιατί δέν πίστευαν ότι άκουγα τά λεγόμενά τους...Τούς άκουγα νά μού δίνουν ζωή μόνο 2% !..."Θά κάνουμε ό, τι μπορούμε, έλεγαν, γιατί οί πιθανότητες ζωής είναι ελάχιστες, μέ ποσοστό κατάληξης 98% ! Έτσι κι΄ αλλιώς καταδικασμένος είναι..."Εκείνη τήν ώρα ένιωσα μόνος, κατάμονος...Έκανα μέ κόπο τόν σταυρό μου καί προσευχήθηκα στόν προστάτη μου, τόν Ταξιάρχη..." Ταξιάρχη μου, Αρχάγγελε Μιχαήλ, μή μέ αφήνεις, μή μέ εγκαταλείπης. Εσένα μόνο έχω τώρα, σ΄εσένα εμπιστεύομαι τήν ζωή μου..." !Ένας μεταλικός θόρυβος διέκοψε τήν νοερά προσευχή μου. Φοβήθηκα ότι μέ τήν κίνηση τών χεριών μου έριξα κάποιο εργαλείο, καί προσπάθησα νά γυρίσω τό κεφάλι μου πρός τήν κατεύθυνση τού θορύβου.Καί τότε...ώ Θεέ μου !Ό Αρχάγγελος Μιχαήλ, ό Ταξιάρχης, μέ τήν πανοπλία του καί τό σπαθί στό δεξί χέρι του, στεκόταν πλάϊ μου, χαμογελαστός καί ολοζώντανος !" Δανιήλ, είμαι εδώ, μού είπε. Δέν σέ εγκατέλειψα. Σέ προστατεύω. Εγώ θά σέ χειρουργήσω, καί θά γίνεις καλά. Μή φοβάσαι ! "Ήταν τά λόγια τού Αρχαγγέλου, καί καθώς μού μιλούσε ακούμπησε τό ξίφος στό στήθος μου !...Σέ λίγο ήλθε ό καθηγητής Μπελένης. " Άς προσευχηθούμε μαζί πάτερ Δανιήλ, μού είπε, καί μέ τήν βοήθεια τού Θεού όλα θά πάνε καλά ". Καί πράγματι πήγανε !Ή εγχείρηση πέτυχε. Τό χέρι τού γιατρού πού τό οδηγούσε ό Αρχάγγελος, είμαι βέβαιος γιαυτό, μού ξανάδωσε πάλι τήν ζωή πού είχε αρχίσει νά φεύγει από μέσα μου. Καί σήμερα, όχι γιά πρώτη φορά, ήλθα καί πάλι εδώ, στό πανελλήνιο προσκύνημα τών Παμμεγίστων Ταξιαρχών στό Μανταμάδο τής Λέσβου, γιά νά ευχαριστήσω τόν Αρχάγγελο τού Θεού Μιχαήλ, γιά τήν σωτηρία μου..."( απόσπασμα από τό τριμηνιαίο δελτίο επικοινωνίας " Ό Ταξιάρχης " , τού Ιερού προσκυνήματος Ταξιαρχών Μανταμάδου τής Λέσβου )

Εννέα Σωτήριες Ικεσίες εις την Υπεραγία Θεοτόκο.

«Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν γυναιξί, και Ευλογημένος ο Καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες, των ψυχών ημών»
Πρόλογος
Άγχος, απελπισία, κατάθλιψη, σύγχυση, έννοιες οικίες στον σημερινό άνθρωπο που διαισθάνεται ότι ίσως και να μην έχει αύριο στη ζωή του.
Πράγματι υπάρχει πολύς πόνος, ταραχή, ανασφάλεια και οδύνη γύρω μας, αλλά και σε μας τους ίδιους ακόμη. Όλοι μας νιώθουμε ότι στην καθημερινότητά μας βιώνουμε ένα κλίμα γενικής αβεβαιότητας. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες δείχνουν να τελματώνουν, οι συνειδήσεις φαίνονται παγερές, τα λόγια των ανθρώπων ακούγονται ψεύτικα.
Χάσαμε απ’ ότι φαίνεται στη ζωή μας τις ουσιαστικές χαρές και αρκούμαστε να συνηθίζουμε ευκαιριακές ικανοποιήσεις.
Ο σημερινός άνθρωπος δείχνει ανήμπορος να αντιμετωπίσει με ειλικρίνεια γύρω του τα πράγματα και καταφεύγει από πονηρία σε πονηρία και από ψεύδος σε ψεύδος. Πλεονέκτης, εγωιστής, απαιτητικός, νευρωτικός, υποκρίνεται σκυθρωπός στις σχέσεις του, στις κοινωνικές εκδηλώσεις, στην εργασία του και δυστυχώς και στην οικογένειά του.
Παλεύει με τα δικά του πάθη και τα πάθη των άλλων. Ο νους του θολωμένος περισπάται στα μάταια πολλάκις και σε μεταφυσικές πλάνες, προκειμένου να επουλώσει τα υπαρξιακά κενά του, βασανιζόμενος και καταδυναστεύοντας τη φύση της ψυχής του. Δεν ξέρει αληθινά τι του φταίει. Δυστυχώς πολλά μπορεί κανείς να περιγράψει για τη σημερινή κατάσταση στην οποία περιήλθε ο άνθρωπος και η κοινωνία. Το θέμα είναι ΕΝΑ όμως:
Ο άνθρωπος έχασε το δρόμο του. Δεν σκέφτεται τον Θεό. Το λυπηρό είναι ότι τον θυμάται όταν θέλει μονάχα να γογγύσει και να βρίσει. Όπως συμπεριφέρεται προς τον συνάνθρωπό του, έτσι πολλές φορές με αναίδεια συμπεριφέρεται και προς τους Αγίους, την Παναγία, τον Χριστό, αγνοώντας ότι μόνο σ’ αυτούς θα βρει πάντοτε τη γαλήνη, την αλήθεια, την ζεστασιά, τη σιγουριά, που τόσο ανάγκη έχει από όλα αυτά.
Συσσωρεύει πάνω του με άγνοια πολλάκις, αλλά με ευσυνείδητη δυστυχώς αδιαφορία τις αρνητικές ενέργειες και συνήθειες του διαβόλου και μάλιστα τις τρέφει ποικιλοτρόπως, νομίζοντας ότι έτσι κατακτάει ή κατευθύνει τις ανθρώπινες δυνάμεις του.
Τι κρίμα. Οι ψυχές μας υποφέρουν και ενώ το γνωρίζουμε, το νιώθουμε, δεν κάνουμε τίποτα απολύτως, τουναντίον επιθυμούμε να καταπιανόμαστε με τα αντίθετα, με ό,τι φέρνει δυσφορία στο τέλος μέσα μας. Και όλα αυτά διότι «τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος».
Κι όμως ολόκληρη αυτή η ομίχλη εξαφανίζεται όταν ο άνθρωπος γνωρίσει το μυαλό του, την ψυχή του, τις πράξεις του προς τον Θεό. Μόλις Τον αναζητήσει, μόλις Του εξομολογηθεί τις αδυναμίες του, τα πάθη του, τις στενοχώριες του, τις αμαρτίες του, τους πόθους του, τις αγωνίες του, τότε ο άνθρωπος πραγματικά μέσα του ειρηνεύει, παίρνει θάρρος, χαίρεται. Θέλει να ζήσει τα πάντα μέσα στη Σοφία του Θεού, ελπίζει, έχουν νόημα οι πεποιθήσεις του, γιατρεύεται, αποκτάει δύναμη για ζωή, απολαμβάνει την ύπαρξή του και ό,τι έχει γύρω του, ό,τι βλέπει, ό,τι ακουμπάει, ό,τι νιώθει.
Όλα αλλάζουν, ο εσωτερικός του κόσμος μεταστοιχειώνεται. Τρέφεται και χαίρεται πλέον μόνο από καλούς λογισμούς που τον πλουτίζουν από μια ΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ, που μεταλλάσει μέρα με τη μέρα τη ζωή του και τις αξίες της. Τότε αρχίζει και βλέπει, πάνω του και γύρω του συνέχεια θαύματα της Χάριτος του Θεού προς τον άνθρωπο και ευφραίνεται. Δίνει ΑΓΑΠΗ και εισπράττει ΑΓΑΠΗ και από ανθρώπους και από τον Ίδιο τον Θεό και αέναα ΧΑΙΡΕΤΑΙ.
Τότε, θέλει να ζει κοντά σε ανθρώπους που αγαπούν τον Θεό. Θέλει να γνωρίσει και να μοιάσει στους Αγίους, να κοιτάξει κατάματα την Μεγαλόχαρη Παναγία, ν’ απλώσει το χέρι του να ακουμπήσει τον Ίδιο τον Χριστό, να Τον αγκαλιάσει.
Τότε ως εκ θαύματος, του αποκαλύπτεται στην ψυχή η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ που είναι ο Ίδιος ο Χριστός. Κάθε μέρα το νιώθει όλο και περισσότερο. Τα αδιέξοδα το ένα μετά το άλλο γκρεμίζονται.
Ο άνθρωπος ξαναγεννιέται. Εύχεται και προσεύχεται. Διαβαίνει το δρόμο προς τον Παράδεισο. Έτσι απλά ο άνθρωπος απαλλάσσεται από τα σκοτάδια της δυστυχίας που τον εξουθενώνουν μακριά από τον Θεό.
Αυτό το μικρό αλλά σπουδαίο ποίημα που ακολουθεί, είναι ένα θαύμα δωρεάς από την ΙΔΙΑ την Παναγία και τη Χάρη Της, συνάνθρωπέ μου.
Η Δέσποινα του κόσμου, η Παναγία μας, δώρησε με τη Χάρη των Αγίων Ονομάτων Της να επιζητούμε τη λύση, τη δύναμη, την παρουσία Της, το θαύμα Της, σε ό,τι μας απασχολεί στη ζωή μας.
Εντρύφησε στη μελέτη των ικεσιών αυτών και στην παρακλητική τους δύναμη και θα δεις κάθε μέρα όλα να ΑΛΛΑΖΟΥΝ στην ψυχή σου, στο μυαλό σου, στη ζωή σου.
Η Χάρη Της θα σε γεμίζει συνέχεια με τα άρρητα της Αγάπης Της. Την Αγάπη που γεύεται και ο Ουράνιος κόσμος, αλλά και ολόκληρη η Οικουμένη.
«Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως, Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν»
ΠΡΩΤΗ ΕΥΧΗ
Παναγία Θεοτόκε Παρθένε βασιλεύουσα, Κάλλος Ουράνιο, την πίστη ημών ευφραίνουσα, η Υψηλοτέρα των Ουρανών, το ύδωρ της ζωής, η Δυναστεία των αγαθών, Ζωοδότειρα, Ηγεμονίς, Άνθος εύοσμον, του Δημιουργού των πάντων Θεού εικόνα έμψυχη, χαράς πηγή συμβάντων, Δόξα των Αγγέλων, η αείρρυτος η υμνωδία.
Η Ασύγκριτος, Θεού οσμή και ευωδία, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Ζωηφόρε, της Τριάδος της Αγίας Ευλογία, Δύναμις Θεία, νόσων ιατρός, Γιάτρισσα Αγία. Ο λόγος και το έλεος της άπειρης Αγάπης του Θεού, Πεσόντων ανάκληση, Όπλο σωτηρίας κάθε αμαρτωλού, η φοβερή κατάπτωση του εχθρού, Δύναμις Αγία. Λυτήριον λύπης, Διάδωσμα πιστών και Θεραπεία.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΧΗ
Ουρανών Υψηλοτέρα, Άγιον Ρόδον το Αμάραντον, Δεομένη Μήτηρ των πιστών, Άνθος χαράς ακράδαντον, Άρμα λαμπρόν βασιλικόν της Τρισηλίου Αρχής.
Ανακαίνιση του Κόσμου, στολή ουσίας κτιστής. Η Δέσποινα πάντων ημών, η παρισταμένη τω Θεώ, Όμμα αθέατων θεωριών, το παλάτιο το αγαθό, Ίαση ωκεία, Γοργοϋπήκοε, φοβερή βροντή Θεία, Πορταΐτισσα, και Δύναμις ασθενούντων, η παραμυθία, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Η λυχνία η φωτοφόρος, Μυριώνυμη Ουρανών. Η λύτηρα των νόσων, σωτηρία των Χριστιανών. Βρύση ιαμάτων, Φως θαυμάτων, αθώωση ενόχων. Πρεσβεία θερμή, Θεόνυμφε, Ευλογημένη Κόρη. Άρτος ζωής, Ξίφος δίστομο, Ελπίδα μόνη.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.
ΤΡΙΤΗ ΕΥΧΗ
Θεοτόκε κραυγάζομέν Σε, γενού τροφός ζωής εις πάντας τους επικαλουμένους Σε, Σιών στοργής, Ψυχοσώστρια, Αγαθή χειμερία των δεινών, Ελευθερώτρια, Απαλλαγή πειρασμών και συμφορών.
Κυοφορία Αγνή χαράς, το καθάρσιον λυτήριον. Καταργήσασα φθορέα φρενών, δαιμόνων αμυντήριον, Άρμα Ουράνιον, Θεού φόβος καταχθονίων, Φαρμακολύτρια, τέλος κατάρας, ζωής ταμείον, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Η Ρύτειρα των δόλων, Στήριγμα των αθλοφόρων. Το Τείχος το Ακαταμάχητον, η εξάλειψη δαιμόνων, Κραταιή πασών των δαιμόνων ράβδος φοβερή, Πλύση μιαρών, και πάσης ασθενείας συντριβή, Ζώσα Υπέρλαμπρη χαρά, Υπερτέρα ουρανών. Αρχή θαυματουργίας, επίσκεψις των ασθενών.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.
ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΥΧΗ
Ελεούσα, Παναγία, νοερών Χάρις, πορφυρή, Στάχυ ολόχρυσο Θεϊκό, καρποφορία Θεϊκή.
Η καθάρια καθέδρα, Κόρη η πολυώνυμη, Κυρία Θεόστεφτη, Θεοχωρία, μετάνοια φωτόνυμη, Αγαθή, νουθεσία αόρατος, θυμίαμα σωφροσύνης, Εφτάφωτη λυχνία, βασιλεία εύοσμη αγιοσύνης, Λαμπρό οχύρωμα, αδιάσειστο Όρος Θείον, Κατοικητήριον του Χριστού, Αγνότητα Αγίων, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Άφθαρτη χαρά της οικουμένης, Σοφία μυστική, Πύρινη στήλη ουρανού, πέλαγος στοργής, άχραντη τιμή, Ουράνια Θεοφιλία, σάλπισμα Αγγέλων κραταιόν, Τιμιωτέρα ανωτέρων στρατευμάτων φοβερών, Άθλος των δικαίων, Άρρητος περιουσία αγαθών, Άνθος Ευαγγελίου, Γη επαγγελίας, Επιστασία Θείων Βουλών.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.
ΠΕΜΠΤΗ ΕΥΧΗ
Θεομήτωρ, Θεοκυήτωρ, Δέσποινα Μαρία, Θεοτόκε, δροσοσταλιά Θεού η Αγία, Άρωμα παρθενίας της Θείας Δημιουργίας.
Ευλογία Αρετής, Φως της Αληθείας. Αμβροσία Ουράνια, Χρυσαφένια, αστέρων ποίημα, Έαρ παντοδυναμίας, Αγάπης κυρίαρχον κύημα, η γλυκιά φωνή, Μεσιτεία η Αγαθή, φρόνημα ευσεβείας, Χορηγία εύλαλη αληθινή, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Ο ποθητός λιμήν, κάθε πόνου η γαλήνη, αρρώστων η πνοή, παρηγοριάς γλυκιά σαγήνη, μυστική Ουράνια ευτυχία, ψυχών αθανασία, Χάρις Αγία του Θεού, Παραδείσου μαρτυρία, Ασύλληπτος Θεουργία, Ειρήνης και Αγάπης η λατρεία, Υπεράγαθη, του Κόσμου Κάλλος, Μητέρα Παναγία.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.
ΕΚΤΗ ΕΥΧΗ
Παναγία Μήτηρ του Ιησού, Ηλίου η αχτίδα, Πόθος και αγωνία του Κόσμου η ελπίδα, Μυστική βοήθεια σε κάθε δύσκολη πορεία, Λυτρωτικό ξεκίνημα ζωής, Υπερκόσμια θεωρία, Ακοίμητη κανδήλα, Λυχνία Εκκλησιών το Φως, Πολιτεία απαθείας, εξίλασμα πάντων, δικαίων ο ναός, Σοφία Ακήρατη, Ακένωτη πηγή, χώρα Θεού, Αρχή και τέλος, Νύμφη Ανύμφευτη Ιησού Χριστού, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Άσπιλον δάκρυ ανάπαυσης ανθρώπων πονεμένων, Παράκληση αφανής, Δώρον θαυμάτων αγιασμένων, Επίγνωση Αληθείας, Αποστόλων ο φωτεινός ο φάρος, Ανείπωτη ωραιότης, Αγίασμα ομορφιά και κάλλος, η νίκη της ζωής, το φτερούγισμα Αγγέλων, Ανάπλαση πιστών, Ανάπαυση πόνων φέρουσα.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.
ΕΒΔΟΜΗ ΕΥΧΗ
Πάνσεμνη, Κεχαριτωμένη, Θεόν φέρουσα η Ευλογημένη, ενδιαίτημα Αγίου Πνεύματος, η Λευκοφορεμένη, Θαύμα δείξασα αρρήτως, χαρίτων θάλασσα, Ζωής ύδωρ, Δυναστεία αγαθών, Ηγεμονίς και Γιάτρισσα, Μύρον εύοσμον του Δημιουργού των πάντων, Θεού εικόνα έμψυχη χαράς, πηγή συμβάντων, Κρουνός διάλυσης οδύνων, κολυμβήθρα της ζωής, Θεοτόκε, κιβωτός των πιστών, Υπέρμαχος η Αρραγής, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Ανόρθωση των ανθρώπων, αμυντήριο των εχθρών, Αστραπή καταλάμπουσα, προσαγωγή παντοίων αγαθών. Δυνάμενη πάντα, δαιμόνων θρήνος και οδυρμός, Τείχος Απροσμάχητον, θάλψοις βασάνοις, Νικοποιός, Θεοτίμητη, Δόξα Αγίων, οχύρωμα συνεκτικόν, Παντοκρατόρισσα, προστασία φοβερή, σωρός καλών.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.
ΟΓΔΟΗ ΕΥΧΗ
Ευαγγελίστρια, η Παναμώμητος, άβυσσος της ευσπλαχνίας, η Διαζώσουσα, η Δαιμονοκαθαιρέτης, πλούτος ευεργεσίας, Πανυπερούσιον φως, κεραυνός δαιμόνων, και ευφροσύνη, Βάτε φλογοφόρε, σκήπτρο εξουσίας, Ζωήρητη μυρσίνη, Μεσίτρια ευλογημένη, Θείο εγκαλλώπισμα αϊδίου Φωτός, Εγγυήτρια ανέλαβε της ψυχής μας ελπίς και ιατρός, επάκουσε την δέηση ημών της Εκκλησίας Δομήτωρ, θεραπεία των αμαρτωλών, Παναγία Συ η Αντιλήπτωρ, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Δοχείον Θείον, Ηλιόμορφη, Κηδεμών και βοηθός, Ισχύς και συντριμμός, Κρίνο εύοσμο, κόσμου αρωγός, Αΐδια ωδή των ευσεβών, Αμαρτωλών η σωτηρία, Αγγέλων η Κυρία, Τράπεζα Θεϊκή, Πορφύρα Αγία, Παρρησία προς Θεόν, θέωση θνητών, καταφύγιον Ιερόν, θέαμα φλογερόν, αφάνισις πονηρίας, βέλος το πικρόν.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.
ΕΝΑΤΗ ΕΥΧΗ
Θεόνυμφη λαμπάδα, τον Ήλιον φέρουσα Χριστόν, Όχημα του Λόγου, Άστρον άδυτον, εγκαλλώπισμα πιστών, Ουράνεια κλεις, Ίαμα και Ίλεως, Δέηση ζωής, Λυτήριον λύπης, φόβον καταργήσασα, χρυσοφαής, Αγνότης Μακαρία, Γέφυρα αιώνιας σωτηρίας, Ύμνος Ασωμάτων, γεγεννημένη νήψις γαλουχίας, Μυριώνυμη, και Μυριώχαρη, άϋλη, Μυροβλύτισσα, Οδηγήτρια, Γρηγορούσα, κόρη Μεσοπαντίτισσα, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Κυριώνυμη Παναγία, Ναέ Θεού, ακατάλυτος, Ουρανώσασα τον χουν, Όμβρος ζωοδότης άλυτος, Όνομα πολυπόθητον, Σκήνωμα οχυρώσασα απόρθητον, Στήριγμα ευσεβών, σκεύος Ιερόν αλώβητον, Αγίας Τριάδος δώρημα το τέλειον παρρησίας, η Χάρις νοερών, παρισταμένη τω Θεώ, φλοξ αθανασίας.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή

www.ouraniaasmata.blogspot.com

Είναι και λέγεται η αγιωτάτη Παρθένος Μήτηρ κατά δύο τρόπους. Πρώτον Μήτηρ Θεού, και δεύτερον Μήτηρ πάντων των χριστιανών. Και του Θεού μεν είναι Μήτηρ φυσική, των δε Χριστιανών είναι Μήτηρ θετή. Είναι Μήτηρ Θεού φυσική, αληθώς Θεοτόκος, διότι αληθώς εγέννησε αυτόν τον Υιόν του Θεού από την αδιάφθορον αυτής μήτραν, όπου ο θείος Λόγος ενυμφεύσατο την σάρκαν και ήνωσεν εις αδιαίρετον υπόστασιν την θείαν του με την ανθρωπίνην φύσιν. Υπέρ φύσιν και λόγον και έννοιαν είναι Μήτηρ θετή πάντων των Χριστιανών, διότι αν εμείς δια την χάριν της υιοθεσίας, είμεθα αδελφοί θετοί του Ιησού χριστού, τον οποίον εγέννησε η Παρθένος, και αυτός ο Ιησούς καθώς λέγει ο απ. Παύλος, είναι ανάμεσά μας ως πρωτότοκος εν πολλοίς αδελφοίς, έπεται ότι εμείς είμεθα υιοί θετοί της Θεομήτορος. Τώρα ως Μήτηρ Θεού, διά το μητρικό αξίωμα πρέπει να έχει από τον Θεό τόση χάρη, όση πρέπει να έχει η Μήτηρ από τον Υιόν, και πάλιν ως Μήτηρ των Χριστιανών, δια την μητρικήν αγάπη πρέπει να δίδει τόση χάρη εις τους Χριστιανούς, όση πρέπει να δίδει η μητέρα προς τα παιδιά. Αλλ' η χάρη την οποία έχει η Παναγία Παρθένος από τον Θεό, πρέπει να συμμετρήται με το αξίωμα της Μητρός τού Θεού, τούτο δε το αξίωμα είναι άπειρον, λοιπόν και η χάρη την οποία λαμβάνει, είναι άπειρος, ομοίως και η χάρη που δίδει εις τους χριστιανούς, πρέπει να συμμετρήται με την αγάπη της Μητρός προς τα τέκνα, τούτη δε η αγάπη είναι άπειρος, λοιπόν και η χάρη την οποία δίδει είναι άπειρος. Και συμμετρώντες πάλι την άπειρον χάρη, την οποία λαμβάνει από τον Θεό, ως Μήτηρ Θεού, και την άπειρον χάρη την οποία δίδει εις τους Χριστιανούς ως Μήτηρ των Χριστιανών, η Παρθένος είναι πέλαγος χαρίτων. Ως Μήτηρ Θεού, έχει περισσότερη από όλους τους αγίους και Αγγέλους την παρρησία έμπροσθεν εις τον Θεόν τον Υιόν της, και ως Μήτηρ των Χριστιανών περισσότερες από όλους τους αγίους και Αγγέλους, χαρίζει τας ευεργεσίας προς ημάς τα παιδιά της. Οι άλλοι άγιοι παρακαλούν ως δούλοι Θεού, η Παναγία Παρθένος παρακαλεί ως μήτηρ Θεού. Ποίον παρακαλεί; Ένα Υιόν Θεόν, τον οποίον συνέλαβε, εγέννησε, έθρεψε, τον οποίο αγάπησε με όση αγάπη όλοι μαζί οι μακάριοι αγαπούν τον Θεό, και από τον οποίο αγαπήθη με όση αγάπη έχει ο Θεός προς όλους μαζί τους μακαρίους. Όλοι οι άγιοι παρακαλούν τον Θεό ως αυθέντη, η Παναγία Παρθένος τον παρακαλεί ως Υιόν. Δια ποιόν παρακαλεί; Δια τους χριστιανούς οι οποίοι είναι παιδιά της κατά φύση απόγονοι τού αυτού γένους, του αυτού αίματος, εξ ου και αυτή εγεννήθει και κατά χάρη αδελφοί εκείνου του Υιού τον οποίον εγέννησε. Οι άλλοι άγιοι παρακαλούν δι' ημάς ως αδελφούς, η Παναγία Παρθένος παρακαλεί δι' ημάς ως διά παιδιά. Όποιος δεν τιμά και δεν ευλαβείται την μητέρα του, δεν είναι άξιος να λέγεται άνθρωπος, όποιος δεν τιμά και δεν ευλαβείται την Μητέρα του Θεού, δεν είναι άξιος να ονομάζεται χριστιανός. Τις δύναται να καυχηθεί ότι είναι πιστός δούλος τού Ιησού, αν δεν είναι πιστός δούλος και της Μητρός Του; η ότι είναι ευλαβής τού Υιού, χωρίς να είναι και της Μητρός; Χριστιανοί, μικροί και μεγάλοι, όσοι λατρεύετε και προσκυνείτε το όνομα του Ιησού, τιμάτε και ευλαβείσθε και το όνομα της Παρθένου Μαρίας, της Μητρός του Ιησού και μητρός ημών. Από βιβλίο Νικοδήμου του Αγιορείτου εκδοθέν εν Σμύρνη το 1910.