Γιατί δέν εξομολογείσαι ;

Δεν γνωρίζουμε, εσύ πού διαβάζεις αυτή την σελίδα, ποιος είσαι, ποια ηλικία, μόρφωση ή θέση κατέχεις στην σημερινή κοινωνία.
Ένα μόνο, εκ των πραγμάτων του κόσμου τούτου γνωρίζουμε, ότι όποιος, ή όποια κι΄αν είσαι, έχεις συμφέρον να συμφιλιωθείς με τον Θεό και τον Νόμο του..
Πιθανόν να μη το θεωρείς απαραίτητο. Πιθανόν να μη το καταλαβαίνεις.
Ουδείς ψόγος! Έχεις όμως ανάγκη αυτής της προσεγγίσεως…
Εχεις δηλαδή ανάγκη εξομολογήσεως!
Μη πείς, «εγώ, δεν ξέρω απ΄αυτά, εγώ δεν έχω τίποτα. Δεν σκότωσα. Δεν έκλεψα. Δεν ασώτευσα. Δεν γκρέμισα εκκλησίες. Δεν έχω επομένως εγώ, ανάγκη εξομολογήσεως!
Κι΄όμως έχεις! Και πολλή μάλιστα. Κι΄ αυτό, γιατί είναι αδύνατο, απολύτως αδύνατο, να μη έχεις πιαστεί σε λίγα ή πολλά αμαρτήματα - παραβάσεις τού Νόμου του Θεού).
«Ούκ έστιν άνθρωπος, ός ζήσεται και ουκ αμαρτήσει...»
«Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν ουκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν» γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.
Και ο απόστολος Ιάκωβος σημειώνει, «πολλά γάρ πταίομεν άπαντες».
Θα ήταν υπερβολή λοιπόν, να ισχυριζόμαστε εμείς, ότι είμαστε αναμάρτητοι, και αγιώτεροι των Αποστόλων. Γιατί, και ένα μόνο αμάρτημα απέναντι του Θεού αν διαπράξαμε, πολύ είναι...
Κι΄αυτό, γιατί κάθε αμαρτία είναι «ανομία», παράβαση δηλαδή, αιώνιων Νόμων του Δημιουργού, πού άγγελοι και Αρχάγγελοι τρέμουν στο πέρασμά του… Κι ΄όπως το μάτι δεν ανέχεται μια σκόνη επάνω του, έτσι και ο Θεός δεν ανέχεται την παραμικρή ασέβεια στους Νόμους του…
Γιατί ο Θεός δεν είναι άνθρωπος!
Γνωρίζουμε ακόμη, ότι η παράβαση των φυσικών νόμων τιμωρείται. Έπεσες σε βάραθρο, σκοτώνεσαι. Σταμάτησε η καρδιά σου, πέθανες. Βάζεις το χέρι σου στην φωτιά, καίγεσαι. Πιάνεις τον ηλεκτρισμό, σκοτώνεσαι!
Έτσι και η παράβαση των ηθικών Νόμων του Ευαγγελίου κολάζεται, απαραιτήτως και απαρεγκλήτως.
Αλλοίμονο αν οι ασεβείς, οι κλέφτες και οι δολοφόνοι, οι πόρνοι καί οι μοιχοί, οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες, οι παραφύσει ασελγείς και οι βλάσφημοι, οι άσπλαχνοι και οι φιλάργυροι, αλλοίμονο αν και στην άλλη ζωή είχαν την ίδια μεταχείριση με τους δίκαιους.
Τούς δίκαιους, πού έφαγαν τήν ζωή καί τά νιάτα τους, για να τηρήσουν τόν Νόμο τού Θεού και τό Ευαγγέλιό του.
Αυτό, η θεία Δικαιοσύνη δεν το ανέχεται.
Λένε πολλοί, ότι έχουμε λίγες αμαρτίες και ότι οι πολλές είναι οι επικίνδυνες. Όμως, ένα καράβι φορτωμένο χαλίκια, και ένα άλλο φορτωμένο ογκόλιθους, έχουν το ίδιο βάρος και τον ίδιο κίνδυνο…
Ο Χριστός ώρισε το μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως, δίδοντάς το, αρχικά στους Αποστόλους μέ τό,
« Λάβετε Πνεύμα Άγιον, άν τινών αφίετε τάς αμαρτίας αφίενται αυτοίς άν τινών κρατήτε κεκράτηνται ( Ιωάν.κ΄22-23 ).
Και αυτοί, διά των διαδοχικών χειροτονιών μεταβίβασαν την ιερωσύνη μέχρι τους σημερινούς κληρικούς.
Μη πούμε ακόμη ότι οι παπάδες είναι αμαρτωλοί.
Αλλοίμονο αν έβαζε ο Θεός αγγέλους να εξομολογούν τον κόσμο!
Θα μας είχαν αποκεφαλίσει όλους, μη ανεχόμενοι σαν άϋλοι και δίκαιοι, την παραμικρή αμαρτία. Αλλωστε, όπως ψάχνουμε ρωτώντας για τον καλύτερο γιατρό, άς ψάξουμε και για τον καλύτερο ιερέα. Κι΄ ούτε όλοι οι γιατροί είναι για πέταμα, επειδή κάποιοι από την τάξη τους βρεθήκανε σκάρτοι...
Μη γενικεύουμε για να μη αδικούμε.
Ας πάμε στους καλύτερους, αν και τά μυστήρια και τά χαρίσματα του Θεού, δεν εξαρτήθηκαν ποτέ απ΄ τήν ανθρώπινη ή μή, αξιωσύνη. Οι μέρες εορτών πού πάντα έρχονται, άς γίνονται καί μιά αφορμή, για μια εσωτερική αλλαγή, για κάποιες πιο χαρούμενες μέρες…
Παραθέτουμε πιο κάτω, μερικές κατευθύνσεις εξομολογήσεως.
ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ

Πιστεύεις στον Θεό, στην Αγία Τριάδα, στην Θεότητα του Χριστού και τού Αγίου Πνεύματος;
Τιμάς την Θεοτόκο Παναγία μας, τους Αγίους, τους Αγγέλους;
Πηγαίνεις τακτικά στην Εκκλησία, Κυριακές και μεγάλες εορτές, ή αδιαφορείς, παρασύροντας και τους άλλους γύρω σου, με την αδιαφορία σου;
Εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον Χριστό και στην θεία Πρόνοια πάντοτε, καί μάλιστα στις θλίψεις και στις στενοχώριες σου περισσότερο;
Μήπως πηγαίνεις στα μέντιουμ, στους μάγους, καφετζούδες, και χαρτορίχτρες;
Συμμετέχεις τακτικά στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, ή πάς μιά φορά τον χρόνο «για το καλό του χρόνου», και για «χρυσό δοντάκι…» πού λένε μερικοί;
Πηγαίνεις σωστά ντυμένος στην Εκκλησία, και ειδικά οι γυναίκες περισσότερο, ή θεωρείς τον ιερό αυτό χώρο σαν χώρο επιδείξεως, ή σαν τήν πλάζ, πού πάς και κάνεις το μπάνιο σου το καλοκαίρι;
Πιστεύεις στην τύχη, ή στην Πρόνοια του επιβλέποντος Θεού, επί όλων των ανθρώπων;
Προσεύχεσαι πρωϊ και βράδυ, καθώς επίσης και στο φαγητό σου, ή ντρέπεσαι μπροστά στους άλλους να κάνεις την προσευχή σου;
Μελετάς τακτικά την Αγία Γραφή και άλλα θρησκευτικά βιβλία, ή αδιαφορείς θεωρώντας τα, «χαμένο χρόνο», διαβάζοντας μόνο εφημερίδες και περιοδικά;
Μήπως λές ψέμματα, ορκίζεσαι, ή συμμετείχες σε ψευδορκία, θέματα πού είναι βαριές αμαρτίες απέναντι τού Θεού καί τού Νόμου Του;
Μήπως βλαστημάς ή ανέχεσαι να βλαστημούν δίπλα σου, τον Χριστό, την Παναγία, τά «καντήλια» και τους Αγίους, χωρίς να διαμαρτύρεσαι;

ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ...

Μήπως συκοφάντησες, κατηγόρησες, ειρωνεύεσαι, κατακρίνεις, διαβολοστέλνεις, ή μουτζώνεις τούς συνανθρώπους σου;
Σέβεσαι, ανέχεσαι, φροντίζεις τους γονείς σου, ή τους έχεις εγκαταλείψει στην τύχη τους;
Μήπως παρέσυρες τους γονείς σου σε περιουσιακά θέματα, αδικώντας έτσι τους αδελφούς σου;
Μήπως συμμετείχες σε φόνο, σε έκτρωση, ή σε ηθική αυτουργία φόνου;
Μήπως πλαστογράφησες, έκλεψες, ή δανείσθηκες χρήματα ή πράγματα, χωρίς να τά επιστρέψεις;
Μήπως ανακατεύεσαι σε ξένες υποθέσεις, γίνεσαι πρόξενος φιλονικίας τών άλλων, ή κουτσομπολεύεις τους συνανθρώπους σου;
Μήπως έχεις εγωισμό και υπερηφάνεια θεωρώντας σκουπίδια τους άλλους, δεχόμενος ευχαρίστως τους επαίνους, αλλά θιγόμενος όταν σού κάνουν την πιο μικρή παρατήρηση;
Βοηθάς ασθενείς και φτωχούς ανθρώπους, ή τά αφήνεις όλα «στούς συλλόγους» και «στόν παπά της ενορίας σου...»;
Μήπως, κολάσιμα σαρκικά αμαρτήματα, σε είχαν, ή έχουν δεσμεύσει…
Αν θέλεις να σωθείς, κάνε το πρώτο βήμα, εξομολογήσου τα με συντριβή και θα ιδείς την δύναμη του Θεού και την διάλυσή τους…
Μήπως καπνίζεις, πίνεις, ή παίρνεις ναρκωτικά, συντομεύοντας έτσι την ζωή σου;
Μήπως σκέφθηκες ποτέ να αυτοκτονήσεις; Ο χρόνος της ζωής μας, ανήκει μόνο στον Θεό, και αυτός θα έχει τον τελευταίο λόγο…

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΑΣ ΞΕΡΟΥΜΕ...

Θέλοντας να συνοψίσουμε τά όσα πιο πάνω αναφέραμε, θά παραθέσουμε συνοπτικά τον πιο κάτω κατάλογο παραβάσεων, απλών αλλά και θανάσιμων, σύμφωνα με τους Ιερούς κανόνες των 7 Οικουμενικών Συνόδων , πού με τό Αγιο Πνεύμα συνήλθαν, έκριναν, αποφάσισαν και διά θαυμάτων επικύρωσαν…
Απλές - συγγνωστές αμαρτίες

Κατάκριση
Καταλαλιά
Πονηρία (έργων και οφθαλμών)
Ψεύδος
Εγωισμός
Υπερηφάνεια και σκέψεις υπερηφανείας
Πολυλογία
Νεύρα, θυμός, οργή
Περιέργεια
Υποκρισία
Γαστριμαργία
Πολυφαγία
Ασπλαχνία
Θανάσιμες - Κολάσιμες αμαρτίες

Φόνος - έκτρωση
Πορνεία – προγαμιαίες σχέσεις
Μοιχεία
Αυνανισμός
Ομοφυλοφιλία
Λεσβιασμός
Ασέλγεια και παρά φύσει (και συζύγων)
Μαγεία ( λευκή και μαύρη)
Όρκος – ψευδορκία
Ειδωλολατρεία
Βλασφημία
Αισχρολογία
Οφθαλμοπορνεία( έντυπα – τσόντες)
Κλοπή
Κατάρα
Ασπλαχνία

ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΟΤΙ...

Όλες οι περιπτώσεις πού αναφέραμε πιο πάνω, βασίζονται στην Αγία Γραφή, και σε αρχαίους κανόνες της Εκκλησίας χιλιάδων ετών, χωρίς αλλαγές νεωτεριστών υπό το πρόσχημα της « οικονομίας…».
Νά θυμόμαστε πάντα ότι,
Στό προσωπικό τού Ναού της Αγίας Σοφίας, επί Ιουστινιανού (535 μ.Χ.) και Ηρακλείου, υπηρετούσαν στον Ναό 60 ως 80 ιερείς και 150 διάκονοι, αριθμός τεράστιος για τά σημερινά, δικά μας μέτρα.
Γνωρίζετε όμως γιατί;
Γιατί κάθε Κυριακή, κοινωνούσαν 30.000 άτομα! Σήμερα, εμείς, τι κάνουμε;
Έμπειροι πνευματικοί, γνωρίζοντας καλά τις «μεθοδείες του διαβόλου» , πού φέρνει χίλια εμπόδια στον άνθρωπο μέχρι την ώρα της εξομολογήσεως, δίνουν επιπρόσθετες συμβουλές;
Γράψτε τις αμαρτίες σας, αρχίζοντας από την παιδική ηλικία, για να μη τις ξεχάσετε στην εξομολόγηση…
Ότι έχουμε διαπράξει και παραμείνει ανεξομολόγητο, θα μας δυσκολέψει στην ώρα του θανάτου και της Κρίσεως…
Όταν εξομολογούμεθα να μη λέμε τά αμαρτήματα των άλλων (μού έκανε η νύφη μου και η πεθερά μου…) αλλά τό τί κάναμε εμείς, με συντριβή και μέ μετάνοια, χωρίς προφάσεις καί δικαιολογίες. Φταίξαμε, άς τό ομολογήσουμε!
Πολλοί περιμένουν από τον πνευματικό να κάνει κήρυγμα επί όλων των θεμάτων. Η εξομολόγηση είναι μυστήριο αφέσεως των αμαρτιών και όχι διδασκαλία. Ας μας αρκούν λίγα λόγια συμβουλών και άς μη περιμένουμε ολόκληρο κήρυγμα.
Μυστήριο, χωρίς κατάθεση αμαρτιών δεν πιάνει! Ποτέ νά μή ζητούμε «μία ευχή» χωρίς εξομολόγηση.
Να μη ντρεπόμαστε όταν εξομολογούμεθα.
Ο ιερέας δεν είναι ανακριτής και μη περιμένουμε να μας ρωτήση για τις αμαρτίες μας ή να κρύψουμε κάποιες, καί νά τού ξεφύγουμε, γιατί «αυτός δεν μάς ρώτησε».
Μη κάνουμε χειρότερη την θέση μας με πονηρίες, απέναντι του μεγάλου Θεού πού μας ακούει, και γνωρίζει τά πάντα για το άτομό μας!
Η εξομολόγηση στις Εικόνες, στο Ευαγγέλιο, ή στον ουρανό μέ τ΄ άστρα (!), είναι κοροϊδία, πού μας βάζει ο πονηρός για να μη ταπεινωθούμε στον ιερέα καί πούμε μέ ειλικρίνεια τις αμαρτίες μας, και έτσι στά σίγουρα νά μάς κολάσει...
Ο Χριστός έβαλε ιερείς να δίνουν άφεση αμαρτιών, δεν έβαλε Εικόνες!
Μήπως μιλάνε οι Εικόνες και δίνουν συγχώρηση για τά αμαρτήματα πού ακούσανε;
Νά μή κοινωνούμε ανεξομολόγητοι, γιατί βάζουμε φωτιά μέσα μας.
Ετσι κοινώνησε και ο Ιούδας και «ευθύς εισήλθε ο σατανάς μέσα του…» σημειώνεται στο Ευαγγέλιο (Ιωάν.ιγ΄27).
Ο απόστολος Παύλος αναφέρει ακόμη την περίπτωση αυτή, σαν μιά αιτία σοβαρών ασθενειών και αιφνιδίων θανάτων…(πιθανόν, σημερινοί καρκίνοι και τροχαία, πού βλέπουμε...)